Perkusista i muzyk sesyjny, który z łatwością porusza się po różnych stylistykach, od pop, poprzez grunge i metal, na rapie i reggae kończąc. Człowiek o wykształceniu muzycznym i niemałym już doświadczeniu praktycznym, zdobytym m.in. w prestiżowym Musicians Institute w LA oraz na warsztatach A.Spearsa, T.Langa, M. Minemmana, C. Silvermana i plejady innych. A także etatowy bębniarz w popularnym zespole swojego ojca, który pomimo najmłodszego wieku i najkrótszego stażu zdołał swą elastyczną i świeżą grą oraz nieustannym dążeniem do rozwoju w krótkim czasie zyskać uznanie zarówno członków zespołu, jak i otoczenia. I sprawić, że dziś nie tylko coraz rzadziej postrzegany jest przez pryzmat rodziny, ale też znacznie częściej usłyszeć można określenie "ojciec swojego syna" niż "syn swojego ojca", kiedy już o panach Tkaczykach mówi się we wspólnym kontekście. W 2014r. nominowany do nagrody Eugeniusza w I edycji Polskich Nagród Perkusyjnych magazynu "Perkusista" & portalu "Beat It" w kategorii Perkusista Modern.  W 2017r. zaliczony do prestiżowego grona 101 Polskich Perkusistów Wszech Czasów magazynu "Perkusista". 

Syn Waldemara Tkaczyka (basisty zespołów Kombi, Skawalker, O.N.A. i KombII), który dzięki wpływom środowiska rodzinnego dorastał otoczony muzyką i od dziecka w naturalny sposób czuł, że to ona będzie jego wyborem na życie. O tym, jakiego rodzaju instrumentowi muzycznemu odda jednak swą duszę zadecydował niejako Jan Pluta, przyjaciel i perkusista zespołów ojca, który podarował mu pierwszy zabawkowy zestaw perkusyjny. Ten niepozorny kawałek plastiku otrzymany w wieku 3 lat zdołał jednak zainspirować chłopca do tego stopnia, że z upływem czasu przerzucił się on na "doskonalsze" pady ćwiczeniowe w postaci domowych taboretów i książek. Swój pierwszy, prawdziwy i pełnowymiarowy zestaw bębnów otrzymał natomiast w wieku 9-ciu lat i to na nim właśnie, jako perkusyjny samouk zgłębiał podstawy gry na bębnach, ćwicząc do rockowych i popowych utworów typu "Billie Jean" Michaela Jacksona. Wsparty zresztą w którymś momencie silną dodatkową motywacją w postaci Rogera Taylora z grupy Queen, którego telewizyjny występ podczas koncertu ku pamięci Freddy'ego Mercury'ego wywarł na nim niezatarte wrażenie.

Uparcie pączkująca pasja do gry z czasem okazała się do tego stopnia silna, że po okresie samodzielnej edukacji domowej Adam zdecydował się również na poszerzenie umiejętności i wiedzy o klasyczną, wszechstronną edukację szkolną, w związku z czym ukończył w efekcie zarówno Ogólnokształcącą Szkołę Muzyczną I i II stopnia w Gdańsku (w klasie Piotra Sutta), jak i znane warszawskie Policealne Studium Jazzowe na Bednarskiej, gdzie uczył się pod kierunkiem Czesława Bartkowskiego, Andrzeja Jagodzińskiego i innych.

Jeżeli zaś chodzi o początki jego doświadczeń zespołowych, swoje pierwsze kroki w bandzie stawiać zaczął w wieku 13 lat, kiedy to wraz z pełnoletnimi już znajomymi grał rocka pomieszanego z kalifornijskim punkiem, nagrywał pierwsze w swym życiu demo i po raz pierwszy startował w przeglądach muzycznych. W kolejnych latach muzycznego dorastania przeżył dla odmiany przygodę z grupą death metalowców, a następnie trafił do hardcore - metalowego Senexu, w którym 18-letniemu wówczas chłopakowi ponownie towarzyszyli dużo starsi, bo ponad 30-letni koledzy. Tu jednak cała sprawa wyglądała już znacznie poważniej, ponieważ obejmowała nie tylko systematyczne próby zespołu i nagranie dwóch większych materiałów, ale przede wszystkim zdobywanie szlifów podczas regularnych koncertów w klubach Trójmiasta.

Przygoda z tak zwaną dużą sceną i prawdziwym światem muzycznym rozpoczęła się natomiast dla Adama w 2009 roku, tuż po ukończeniu Studium w Warszawie, kiedy to wskutek nieprzewidzianych okoliczności losowych trafił nagle do niezwykle popularnego zespołu swego ojca, KombII, w którym praktycznie z dnia na dzień przyszło mu zastąpić na perkusyjnym stołku chorego Jana Plutę. Roszada ta, choć dla wszystkich nieoczekiwana okazała się jednak możliwa dzięki temu, że dorastający przy muzyce ojca Adam na tyle dobrze znał wszystkie numery grupy, iż niemal z marszu, po zaledwie czterech próbach z zespołem, był w stanie rzucić się na głęboką wodę i wyruszyć z nim na koncerty do USA.

Ta rozpoczęta w nieoczekiwany sposób przygoda miała jednak swój ciąg dalszy i od tamtej pory, po dziś dzień, Adam pozostaje etatowym perkusistą KombII, zbierając wiele pozytywnych recenzji nie tylko za wniesienie do niej świeżości i inspiracji, ale również za swe umiejętności i uatrakcyjniający brzmienie zespołu styl gry, które prezentuje podczas występów zarówno w Polsce, jak i zagranicą. A tych zagrał już z zespołem bardzo dużo, podczas tras koncertowych nie tylko w Stanach Zjednoczonych, ale również Kanadzie i kilku krajach europejskich takich jak np. Anglia, Niemcy i Szwecja.

Prócz tego, Adam ma również za sobą szereg koncertów na największych polskich festiwalach muzycznych, takich jak Sopot Top Trendy Festival 2011 (obchody 35-lecia zespołu) czy Krajowy Festiwal Piosenki Polskiej w Opolu, na którym grał już czterokrotnie (w roku 2010, 2011r - na 20-leciu Telexpressu, 2013r - na 50-leciu Opola oraz w 2014r). W Opolu Adam z zespołem odebrali zresztą także kilka nagród muzycznych takich jak: Złota Płyta za krążek "O miłości" oraz nagroda TVP Polonia "Artysta bez Granic" otrzymane w 2010 roku, a także SuperJedynkę 2014, którą nagrodzona została piosenka "Jak pierwszy raz" z najnowszej płyty zespołu.

Jednak największym i najbardziej niezapomnianym koncertem, jaki dane mu było do tej pory zagrać był z pewnością występ KombII podczas będącego wielkim, ogólnopolskim wydarzeniem, koncertu zatytułowanego "20 lat Wolności", upamiętniającego upadek komunizmu w Polsce (2009r). Zespół wystąpił wówczas przed ponad 20 tysiącami słuchaczy zgromadzonych w Stoczni Gdańskiej i był też jednocześnie supportem dwóch gwiazd światowego formatu: Kylie Minogue i The Scorpions. Drugim natomiast, choć nie mniej dla Adama ważnym koncertem był z kolei występ podczas warszawskiego Rock In Summer Festival 2012, na którym wraz z formacją Chassis supportował międzynarodową sławę nu-metalu, zespół KoRn.

Ponadto, prócz regularnej działalności koncertowej z KombII, Adam ma też na swym koncie nagranie z nim dwóch płyt długogrających: powstałego w 2010r. krążka pt. "O miłości" oraz wydanej w 2014r. płyty zatytułowanej "Wszystko jest jak pierwszy raz", która - co warto podkreślić - nagrana została w niezwykle dziś rzadkiej formie "na setkę", i na której to znalazła się m.in. także jedna z muzycznych kompozycji Adama, zatytułowana "Bezchmurne niebo".

A wspominając o płytach stworzonych z jego macierzystym zespołem, nie sposób nie wspomnieć również o nagraniach, które realizuje też jako perkusista sesyjny. I wszechstronny, który dzięki wcześniejszym doświadczeniom muzycznym elastycznie porusza się dziś w bardzo różnych stylistykach, takich jak grunge, rap czy reggae, i który ma już w swoim dossier współpracę m.in. z Mariką, TEDE, Kubą Płuciszem, Janem Borysewiczem i Pawłem Kukizem (z którymi nagrał cały, nie wydany niestety, krążek) oraz Grzegorzem Skawińskim. Z tym ostatnim na równych prawach współtworzył zresztą jego solową płytę pt. "Me & My Guitar", otrzymując całkowitą swobodę w tworzeniu partii perkusji do gotowych już riffów Grzegorza.

Natomiast kiedy tylko nie zajmuje się grą zawodową, konsekwentnie stara się pracować nad swym rozwojem muzycznym, spełniając przy okazji niektóre z perkusyjnych marzeń edukacyjnych. I tak, w 2013r. udało mu się np. zrealizować jedno z nich w postaci nauki w prestiżowym, kalifornijskim Musicians Institute w Los Angeles, koncentrującym się wokół zagadnień muzyki współczesnej. Zgodnie z przewidywaniami, szkoła ta okazała się dla niego wielką inspiracją, a wśród nauczycieli u których pobierał lekcje znalazły się osobowości takie jak Chuck Silverman (znakomity edukator międzynarodowej klasy i autor "Practical Applications" zaliczonych przez "Modern Drummer" do grona publikacji wszech czasów), Gary Hess (autor "The Encyclopedia of Reading Rhythms"), Rob Carson (3-krotny zwycięzca World Snare Drum Championships, a także współtwórca Remo's Power Stroke i Falam Drum Head oraz projektant DC10 ProMark Drumstick), Fred Dinkins (dyr. muzyczny The Emotions i Deniece Williams), Jeff Bowders (m.in. Paul Gilbert i Puddle of Mudd), Sammy J. Watson (The Apex Theory) i inni.

Ponadto, w Stanach Zjednoczonych Adam uczestniczył także w warsztatach innych sław międzynarodowego formatu takich jak Marco Minemann, Dom Famularo, Gergo Borlai, Ed Shaughnessy i Dave Navarro. W Polsce wziął natomiast w 2013 roku udział w dwóch, prowadzonych przez kolejne gwiazdy światowego formatu, wydarzeniach edukacyjnych: klinice perkusyjnej Aarona Spearsa (Usher) w Grodzisku Mazowieckim oraz I-szej polskiej edycji "Thomas Lang's Drumming Boot Camp" - słynnego, trzydniowego, intensywnego obozu treningowego w Warszawie. W 2014r. uczestniczył z kolei w 2-dniowym campie J.P. Bouveta, absolwenta prestiżowego Berklee College of Music, zwycięzcy Guitar Center Drum Off oraz Roland National V-Drums Competition, a także jednego z nauczycieli znanego edukacyjnego trio (obok Matta Halpnera i Mike Johnstona). I jak się zarzeka - w kwestii warsztatów nie powiedział jeszcze ostatniego słowa. ;)

A żeby obraz tego perkusisty całkowicie już dopełnić, na koniec warto jeszcze dodać, że w swoich aktualnych założeniach muzycznych dąży on do umiejętnego łączenia gry rockowej z nowoczesnym, funkowym brzmieniem. Nieustannie poszukuje też inspirującej go i zróżnicowanej muzyki, a do jego ulubieńców zaliczyć można wykonawców takicj jak: Ilan Rubin, Dave Elitch, Morgan Rose, David Silveria, Shannon Leto, George "Spanky" McCurdy, Kenny Aronoff, John Blackwell, David Garibaldi, Steve Smith, ZORO, 30 second to mars, Korn, Sevendust, Fear Factory, Maroon 5, Incubus, John Legend, The New Regime, P.O.D. Herbie Hancock i Tower of Power.


Jeżeli natomiast chodzi o bardziej prywatną stronę Adama, to człowiek niezwykle kontaktowy, wyluzowany i pogodny, który w wolnych chwilach najchętniej gotuje lub spędza czas nad morzem. :)